ความจำสั้น แต่รักฉันยาว

“ความจำสั้น..แต่รักฉันยาว” เรื่องราวความรักของลุงจำรัส (กฤษณ เศรษฐธำรงค์) กับ ป้าสมพิศ (ศันสนีย์ วัฒนานุกูล) ตัวแทนความรักที่อยากจำกลับลืม ลุงกับป้า เป็นคู่รักที่พบกันในชมรมคอมพิวเตอร์เพื่อผู้สูงอายุ ทุกๆ อาทิตย์ลุงจะขับรถจากสวนที่ชุมพรมาเรียนกับป้าที่กรุงเทพฯ เพียงเพื่อจะอยู่ด้วยกันครั้งละ 3 ชั่วโมง นั่นเพราะลูกป้าไม่เห็นด้วยที่แม่ริมีรักใหม่ในวัยนี้ ทันทีที่รู้ว่าครอบครัวจะย้ายไปเมืองนอก ป้าตัดสินใจฮึดหนีลูกไปหาลุงที่ชุมพร โดยที่ไม่รู้ว่าวันและวัยเป็นอีกแรงที่กำลังพรากทั้งคู่ออกจากกัน
ฉากที่ป้าสมพิศหนีลูกไปหาที่ลุงที่สวนผลไม้ ผู้กำกับ สิน-ยงยุทธ ยกกองไปถ่ายทำที่บ้านสวน จ.จันทบุรี ท่ามกลางบรรยากาศร่มรื่น ใต้ต้นชมพู่มะเหมี่ยว ลุงจำรัส กับ ป้าสมพิศ กำลังกระหนุงกระหนิงนั่งกินทุเรียนกันอย่างเอร็ดอร่อย เก่ง (เป้-อารักษ์ อมรศุภศิริ) และ ฝ้าย (ญารินดา บุนนาค) รีบบึ่งรถจากกรุงเทพเพื่อมาตามป้าสมพิศกลับบ้าน เพราะลูกของป้าสมพิศกำลังตามหาป้าสมพิศที่หายตัวไป เก่งเลยขออาสามาตามป้าสมพิศกลับบ้าน
ฉากนี้ญารินดาต้องขับรถกระบะพาเป้มาที่บ้านลุง ท่ามกลางแสงตอนเย็นที่กำลังสวย ทันทีที่ญารินดาจอดรถ เป้ก็เดินตามลงมาพร้อมเจ้าสุนัขแสนรู้ สะพานลอย หมามีคิ้วของฝ้ายที่สร้างรอยยิ้มให้กับ 2 นักแสดง และทีมงานในกองถ่าย เป้เห็นลุงกับป้ากำลังกินทุเรียนกันอย่างเอร็ดอร่อย เป้กับญารินดาเลยตามมาสมทบด้วย ญารินดานึกสนุกคิดแกล้งเป้ เลยเอาทุเรียนที่เป้แสนเกลียดป้ายปาก ตามบทในเรื่องนั้น เก่งแสนจะเกลียดทุเรียน แต่ในชีวิตจริงทุเรียนคือผลไม้สุดโปรดของเป้ ขณะที่ญารินดากลับเหม็นทุเรียนแบบสุดๆ แต่ต้องทนกินทุเรียนไปตามบท เพื่อสปิริตของนักแสดง

จาก http://nham.wordpress.com/2009/01/09/a-new-movie-of-pae-slur/